Rob Roy Glacier, WRC en BBQ

26 maart en de herst heeft ons bereikt. Zeker in Wanaka was dit goed te zien de bladeren aan de bomen om het Wanaka Lake waren helemaal in herfst tinten. Maar niet alleen aan de bladeren konden we de seizoenswisseling merken, we waren namelijk op een veelste luxe en dure camping beland. Alleen deze bleek niet zo duur meer te zijn, het laag seizoen was begonnen en de prijs was bijna gehalveerd! Yes, hier hebben we dan maar even gebruik van gemaakt met 2 overnachtingen. Op de camping waren mooie (schone) douches, bbq's en keukengerij, maar we deden het vooral om de... Sauna en jacuzies! We waren op winnaars eiland, jacuzie, sauna en barbequen! Plus dat het weer nog niet weet dat het herfst is, want de komende 3 dagen was het 25 graden.
​
De volgende dag gingen we 1 van de 5 mooiste dagwandelingen doen, de Rob Roy Glacier track. Maar voor deze track moet je wel eerst laten zien dat je hem wel echt wilt lopen en dat je waardig bent om hem te mogen lopen. De track was namelijk midden in het mount aspiring national park gelegen en om hier te komen moest je eerst 26 km offroad wegen trotseren! We waren al wat gravel wegen gewend dus vertrokken we met de tomaat richting mount aspiring. Echter was dit geen gemiddelde gravel route die we gewend waren, lompe stenen en trillende ribbels in het wegdek deed de tomaal flink schudden. De eerste 10 kilometer gingen goed en we hadden snel door dat het trillen het minst was rond de 50/60 km per uur. Met een dikke stofwolk scheurden we als doorgewinterde WRC coureurs langs meren en bergwanden. Schitterend ik heb de gehele weg met een grijns op men gezicht gezeten. Na enige tijd bood de weg nieuwe obstakels welke werden aangegeven met een bord met 'ford' als opschrift. Wat geen amerikaanse autos bleken te zijn, maar afwateringsgeulen die over de weg liepen. We stonden even te wachten bij de eerste 2m brede ford, want hier stroomde toch wel 8 cm water. Maar onze tomaat is niet bang voor een beetje water en we reden voorzichtig verder over de forden. Uiteindelijk zijn we heel huids en ongeschonden bij de track gekomen.
​
De track was een 4 uur durende wandeling 2,5 uur omhoog en 1,5 uur terug. Het was een schitterende track! Mooi gelegen langs de rivier van smeltwater afkomstig van de Rob Roy Gledsjer. De wandeling bleek relatief gemakkelijk te zijn omdat de hellingsgraad nooit te stel werd maar over de gehele track gelijk bleef. Onderweg spotte Mies een zij weggetje, welke richting de rivier rand liep. Uit nieuwsgierigheid volgde we dit weggetje naar de rand, waar we een schitterend uitzicht hadden. We konden de rivier, het bos en de top van de gledsjer zien. Plus dat we vanaf dit punt mooie foto's konden maken, de gledsjer is namelijk bijna onmogelijk om goed op de foto te zetten. Dit komt hoofdzakelijk door de zon welke de gehele dag een fel tegenlicht vormt voor de camera, waardoor de gledsjer heel donker is. Echter op ons plekje konden we de bladeren van de bomen zo gebruiken dat deze het zonlicht blokkeerde (zie foto). Met behulp van wolken en bladeren is het ons toch nog behoorlijk gelukt om goede fotos te maken. Na 2 uur te hebben gelopen kwamen we boven de boomgrens met een schitterend uitzicht van de gledsjer en de vallei. Wij vinden wel dat de track zijn top 5 status heeft waar gemaakt!

De terug weg verliep even goed als de heenweg. Veel schudden en trillen, maar de tomaat heeft ons veilig terug gebracht bij de camping, zonder al te 'grote' beschadigingen. Want bij de look out stop langs het meer, stonden we toch wel even raar naar de bumper te kijken. Deze klopte niet helemaal...iets met de verlichting klopte niet (zie foto). Maar gelukkig was deze aan de bedrading blijven hangen en onbeschadigd gebleven. We konden hem gemakkelijk terug duwen en weer aanschroeven, haha. Terug op de camping hebben we, wel verdiend, extra lang gebruik gemaakt van de jacuzzi en sauna. Lekker hoor!

Xxx

Erik en mies