The Waitomo Caves Adventure

The Waitomo caves (geen fotos, vandaar uitgebreid verslag :)
​
Na de Mount Taranaki ​waren we in het plaatsje Te Kuiti beland, vanaf hier is het Waitomo grottenstelsel goed bereikbaar. Dit stelsel wordt als de mooiste en grootste grotten van Nieuw zeeland gezien en vormden voor ons een must tijdens onze reis. Na lang zoeken naar een mooie trip en prijs voor ons (de trips varieren van 30 min tot 8 uur) was ons oog gevallen op 5 uur durende black abbys trip. 35 meter abseilen, flying fox, tuben onder glowworms en vervolgens drie watervallen beklimmen.
​
Super we hadden onze trip besteld en konden door lopen naar de rest van de groep. Een groepje van 9 met aussies, zweedse, duitsers en amerikanen, een gezellige mix. Maar voordat we naar de kleedruimtes konden voor onze wetsuits, kregen we nog even van onze twee gidsen een eigen risico verklaring in de handen gedrukt. Of we deze even wilden invullen voor het geval dat... Best, op naar de wetsuits, booties en klim harnassen. Na een half uurtje had iedereen zijn suit aan en werden we met een busje naar het grottenstelsel gebracht.
​
Aangekomen bij het beginpunt stond er een oefen toestel klaar om onze abseil vaardigheden te testen. Na ons canyoning avontuur in Abel Tasman zat dat bij ons wel goed, echter nadat de gids ons had verteld over de 'moelijke' abseil, 35 meter waarvan 3 door een gat van een halve vierkante meter, werd iemand uit de groep een beetje bleekjes. De duitser (buikomvang van minimaal een vierkante meter) zag dit allemaal niet zo zitten en haakte af. Dat bracht toch wel een beetje spanning met zich mee, doordat iemand zo nerveus afhaakte. Bij het abseilplatform aangekomen werden we nog even gevraagd of we zeker wisten of we dit konden en volgde de vraag: 'who's first?'... En voordat ik het wist had iedereen een stap achteruit genomen. Ik werd vastgeklipt aan de touwen en moest me naast het platform laten zakken richting het gat in de grond. Meter voor meter daalde je af naar het gat. Bij het gat even een beetje wrikken en bewegen, maar met de zwaartekracht aan mijn zijde kwam ik er doorheen. Eenmaal door het smalle stuk, opende de grot zich in een ruimte zo groot als de poeldijkse kerk. Na nog wat zwetende meters te hebben afgedaald bevond ik me op de bodem van de grot. Ik mocht zonder licht plaatsnemen op een paar rotsen, want hierdoor kon je de tientallen groene glowworms zien. Na een paar minuten zag ik boven mij de lichtstraal gestopt worden door een bekend achterwerk. Even later kwam Mies soepel uit het gat zakken en liet even haar abseil vaardigheden zien op de resterende 30 meter.
Zes mensen later en we konden ons ondergronds avontuur beginnen, we liepen met ons hoofdlampje achter de gids aan. Deze liet wat glowworms zien, waardoor de andere gids in de tussentijd het volgende obstakel in orde kon brengen. Hier deden ze wat geheimzinnig over, maarja met goed vertrouwen liet ik mijn harnas vastklippen aan een katrol. Het hoofdlampje moest uit en ik werd met een bloedgang de de grot in geslingerd! Je zag onderweg honderden glowworms om je heen maar voorderest zag je helemaal niks. En uit het niets kwam je abrupt tot stilstand, deze schok werd nog eens versterkt doordat de gids 2 meter naast je een autoband liet ontploffen! Pfff men hart zat in men keel en zo te horen ook bij de mensen die nog moesten want ik hoorde wat nerveuze geluiden van de rest. Op dit moment dacht mies dat ik frontaal tot stilstand was gekomen met een stalagmiet, want ze riep nog wel even of ik nog leefde. Geen seconde later hoorde ik het geluid van een snel aankomende katrol en BAM Mies was ook geland.
​
Met adreneline in de lichamen werd het tijd om af te koelen. Iedereen pakte een autoband en sprong met de band onder de billen in het water. Oei dat was zeker afkoelen... Het water was koud, god-non-de-ju! In het water hebben een lange tijd ons langs een touw verder de grot in getrokken. Aan het einde van de grot moesten we als een lange trein gaan zitten en onze lichten uit doen. De lichten gingen uit en duizenden groene sterretjes gingen aan! We hebben een half uur heerlijk terug gedobberd met een sterrenhemel van glowworms om ons heen, heel gaaf!
​
Na het tuben hadden we een lange wandeling/klim te gaan richting de watervallen. Hier kwamen we onderweg nog wat grotbewoners tegen in de vorm van 1 meter lange aalen. Gelukkig zijn deze dieren niet aggresief want we moesten tot aan onze kin door het water heen. Uiteindelijk kwamen we bij de watervallen aan, hier hadden we een gave klim door het stelsel van watervallen naar boven. Boven zagen we weer het daglicht en kropen we uit de grotten.
​
Xxx
Erik en mies
​
​